Танзими ҳуқуқии истифодаи технологияҳои рақамӣ.

Вақте моликияти зеҳнӣ мегӯем, мардум ҳамон натиҷаи фаъолияти зеҳниро дар назар доранд. Аммо ҳуқуқшиносон ба натиҷаи фаъолияти эҷодӣ ҳуқуқҳои муайянро муқаррар кардаанд, ки онҳо (натиҷаҳои фаъолияти зеҳнӣ) маҳз тавассути ҳуқуқҳо хосияти молӣ пайдо мекунанд. Агар ҳуқуқ набошад, асари шахсро ҳар кас бе пурсиш истифода кардан гирад, пас муаллиф чӣ гуна метавонад асарашро ба ивази ҳаққи қалам ба дигар кас барои тарҷума ва нашр иҷозат диҳад? Маҳз ҳуқуқ аст, ки пеши роҳи дигаронро банд мекунад, то ин ки онҳо бе пурсиш ва бе пардохти подош асари муаллифро истифода набаранд.